sagan - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

duży garnek przeznaczony do gotowania w nim lub przechowywania jedzenia

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

miejsca, osoby, przedmioty, sytuacje związane z jedzeniem

hiperonimy:

garnek

	Na „kozie” matka najczęściej gotowała - tylko zupy. Używała do tego dużego sagana, gotując na przykład zupę chlebową (jak smakowała!) na kilka dni. źródło: NKJP: Wiesław Kępiński: Sześćdziesiąty pierwszy, 2006
	O godzinie 12 w południe pod gajówkę w Ośnie podjechały panie i tam na świeżym powietrzu odbywało się wigilijne śniadanie. Był gorący postny barszcz zakiszany w domu, z drobną białą fasolką, i postny bigos odgrzewany w saganie zawieszonym na drągu nad ogniskiem, przyrządzany na słodkiej i kiszonej kapuście [...]. źródło: NKJP: Jerzy Jacek Nieżychowski: Tak je pamiętam, Dziennik Łódzki, 2002-12-21
	Zastałem go nad ustawionym na dwóch prymusach wielkim saganem, z którego wydobywały się dość niepokojące kulinarne zapachy. źródło: NKJP: Jerzy Zaruba: Z pamiętników bywalca, 2007
	Pamiętam, że kobiety w wielkich saganach gotowały jakąś kaszę i ustawiały się przy drodze, którą z obozu na stację szli jeńcy – relacjonuje. źródło: NKJP: Ewa Drzazga: W archiwum… pamięci, Dziennik Łódzki, 2006-11-03
	Dawniej zupy gotowano i podawano w ceramicznych garnkach, a w czasach późniejszych - w żeliwnych saganach. źródło: NKJP: Andrzej Fiedoruk: Postęp w garnku, Polityka, 2006-06-10

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

może ros. sagán

może ukr. sagán (: sahán) 'miska; wielki garnek', 'naczynie drewniane''

z tur. sagan 'miska, miska z pokrywką'

< ar. ṣaḥn 'półmisek; talerz; potężny puchar' (P. Turek, Słownik zapożyczeń pochodzenia arabskiego w polszczyźnie)