opanowanie
-
cecha kogoś, kto nie okazuje zdenerwowania i zachowuje spokój w każdej sytuacji
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- niezwykłe, wielkie, wyjątkowe opanowanie; opanowanie nerwowe
- opanowanie i cierpliwość; refleks i opanowanie, spokój i opanowanie
- brak opanowania
- zabrakło opanowania
- wymagać opanowania
- wykazać opanowanie
- imponować, wykazać się opanowaniem
-
W niezwykle nerwowej końcówce większym spokojem i opanowaniem wykazali się zawodnicy z Nowin.
źródło: NKJP: Sylwester Szymczak: Big porażka „akademików”, Echo Dnia, 2007-02-05
Aby wygrać pojedynek ze strzelającym trzeba wykazać przede wszystkim wielkie opanowanie nerwowe, być spokojnym.
źródło: NKJP: Bramkarz musi być spokojny, Dziennik Polski, 1998-02-21
Uspokoiłem się dopiero wtedy, gdy te uczelniane tortury zacząłem traktować jako rodzaj ćwiczeń duchowych, wyrabiających opanowanie i cierpliwość.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Bóg zapłacz!, 2000
Jakoś nie za bardzo podobał mi się ten brak opanowania u człowieka interesu.
źródło: NKJP: Janusz Głowacki: Rose Café i inne opowieści, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. opanowanie
opanowania
D. opanowania
opanowań
C. opanowaniu
opanowaniom
B. opanowanie
opanowania
N. opanowaniem
opanowaniami
Ms. opanowaniu
opanowaniach
W. opanowanie
opanowania
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. panować