wąsik - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

mały wąs - zarost nad górną wargą zwykle u mężczyzn

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Określenia fizyczności człowieka

wygląd

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Określenia fizyczności człowieka

płeć

hiperonimy:

wąs

blond, ciemny, czarny, rudawy; cieniutki, cienki, gęsty, mały, marny, rzadki; elegancki, zabójczy; angielski; charakterystyczny; kobiecy; podgolony, przystrzyżony, wypielęgnowany wąsik
bródka i wąsik, fryzura i wąsik, grzywka i wąsik, włosy i wąsik
depilacja wąsika
blondyn, brunet, facet, jegomość, mężczyzna, pan, ... z jakimś wąsikiem
wąsik rośnie, wyrasta
przygładzić wąsika; mieć, nosić, zapuszczać; podkręcać; rozjaśniać, tlenić; depilować, zgolić wąsik;
usunięcie, usuwanie wąsika
ruszyć/ruszać wąsikiem
uśmiechać się spod wąsika
wąsik jak Hitler
wąsik à la Adolf Hitler, wąsik à la Clark Gable; (mały wąsik strzyżony) jak u Hitlera

	Naftowa lampa ostrożnie dobywa z mroku twarz gajowego Ogórka. Króciutki żółty wąs, wąsik raczej [...]. źródło: KJPWN: Roman Bratny: Kolumbowie - rocznik 20, 1984
	Jest ryżawym blondynem o karykaturalnym wąsiku, modnym wśród berlińskich kelnerów w latach trzydziestych, o dość sprężystej postaci i zdrowym karku. źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Kisielewscy : Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006
	Był smagły i nosił czarny wąsik, wyglądający jak nakreślona węglem kreska nad górną wargą. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Wieża Jaskółki, 1997
	Grający tytułową rolę Roman Duris cały czas uśmiecha się spod wąsika zapewne w przekonaniu, iż w ten właśnie sposób staje się nieodparcie uwodzicielski. źródło: NKJP: Zdzisław Pietrasik: Arsene Lupin, 2005
	Tym razem oprócz nas zgromadziła się tu pewna ilość urzędników - przeważnie w melonikach, z wąsikiem według ówczesnej mody i w czarnych jesionkach. źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3, m2

Zob. wąs