-
1.a
powszechnie spotykana roślina o biało-żółtych kwiatach, zawierających olejek eteryczny, cienkiej, delikatnej łodydze oraz pierzastych liściach; ma specyficzny zapach; popularna ze względu na właściwości lecznicze; Matricaria recutita -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat roślin
rośliny leśne i łąkowe -
hiperonimy: roślina
-
- rumianek i kwiat lipowy, rumianek i mięta, rumianek i pokrzywa; skrzyp, rumianek; rumianki, trawy
- kwiat; kwitnienie rumianku; łodyżki rumianków
- zbierać rumianek
- pachnieć rumiankami
-
Łodyżki rumianków, potrącone, zmięte, pachniały rumiankiem płomiennie, grunt u ich korzeni jak pieprz suchy, nozdrza miałem pełne tego gorącego korzennego prochu i zaprószone nim oczy.
źródło: NKJP: Marian Pilot: Na odchodnym, 2002
Kiedy przybyłem do obozu, zaskoczyła mnie rozchodząca się wokół słodko-cierpka woń. Pora kwitnienia rumianku. Pola za drutami obsiane były owym sielskim ziółkiem i kontrast między koszmarem obozu a łagodnym zapachem, który przypominał dawno minione dzieciństwo.
źródło: NKJP: Anna Bolecka: Uwiedzeni, 2009
Na małej kwadratowej łączce, pachnącej rumiankami i miętą, między szeregami zburzonych domów, z których zostały tylko wejścia i zarysy pokojów, stała sama jedna, biała rzeźba.
źródło: NKJP: Monika Żeromska: Wspomnienia, 2007
Blask zachodzącej wiśni zostawiał na rumiankach, trawach, dmuchawcach ślady krwiście czerwone, jakby ktoś muskał je mokrą od soku dłonią.
źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Rebelia, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rumianek
rumianki
D. rumianku
rumianków
C. rumiankowi
rumiankom
B. rumianek
rumianki
N. rumiankiem
rumiankami
Ms. rumianku
rumiankach
W. rumianku
rumianki
-
Rzeczownik z przyrostkiem -ek od podstawowego przymiotnika rumiany < psł. *ruměnъ [*rudměnъ < *rou̯dh-mēn-] ‘jasnoczerwony, zaczerwieniony’