-
3.
książk. dziecko - osoba ukształtowana przez jakieś okoliczności -
ATEMATYCZNY
-
synonimy: dziecko
-
- dziecię miasta; epoki, wieku; przemian, systemu
-
Urszula zobaczyła to, co w istocie starał się ukryć: nie miał domu innego niż pokój u matki, nie miał pracy i nie miał wiele więcej niż to, co na sobie, pechowe dziecię wieku.
źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006
Był dziecięciem miasta, a potem w młodości i w życiu dorosłym - wiecznym wędrowcem i właściwie światowcem.
źródło: NKJP: Tajemnice Leśmiana, Dziennik Polski, 2001-01-13
Nie wiedziałem, ja, dziecię meksykańskich gór, że w Polsce „dekadencja” jest słowem skompromitowanym i nie wypada go używać w dobrym towarzystwie.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Dekadencja i inne, Gazeta Wyborcza, 1997-02-08
[...] pierwszy raz w życiu wyjechał na Zachód, poznał największych wrogów propagandy PRL: Jerzego Giedroycia i Jana Nowaka Jeziorańskiego. W Rzymie spotkał Tadeusza Bora-Komorowskiego; [...] A jednak wciąż jeszcze był wtedy dziecięciem systemu.
źródło: NKJP: Andrzej Romanowski: Romantywista, Polityka, 2006-10-21
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dziecię
dziecięta
D. dziecięcia
dzieciąt
C. dziecięciu
dzieciętom
B. dziecię
dziecięta
N. dziecięciem
dzieciętami
Ms. dziecięciu
dzieciętach
W. dziecię
dziecięta
-
+ dziecię + CZEGO -
psł. *dětę 'dziecko'