-
osoba, która w danej instytucji, organizacji lub przedsiębiorstwie pełni określoną funkcję kierowniczą, porządkową albo organizacyjną
-
W odniesieniu do kobiet używa się wyrazu funkcyjna.
-
[fuŋkcyjny] lub [funkcyjny]
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
organizacja i hierarchia w pracy, stosunki służbowe -
- obozowy funkcyjny
- stanowisko funkcyjnego
- funkcyjny powiedział coś, spytał, zawołał; funkcyjni odchodzą skądś
-
Przywileje funkcyjnych - pełniących funkcje kierownicze w Aussenkommandach pracujących poza obozem - były na ogół duże. Wszyscy funkcyjni byli wolni od pracy fizycznej, dostawali dodatkowe racje żywnościowe, mieli lepsze (niż pozostali więźniowie) warunki w obozie i nieco lepsze zaopatrzenie w odzież.
źródło: NKJP: Anna Pawełczyńska: Wartości a przemoc: zarys socjologicznej problematyki Oświęcimia, 1973
- Ja naprawdę nie nadzoruję telewizji, nie wymuszam żadnych decyzji personalnych [...]. Może funkcyjni w telewizji podejmując niepopularne decyzje sugerują, że ja ich do tego zmuszam, ale nikt nie mógłby się powołać na jakikolwiek przykład.
źródło: NKJP: Anna Bikont: Przeciąganie liny, Gazeta Wyborcza, 1992-05-23
Te nieregularne wstrząsy cuciły mnie z przykrych rozmyślań, uzbrajały na krótko w nieprzychylną czujność funkcyjnego. - Nie spać - syczałem na chybił trafił, albo: - Szerszy stęp! - i od razu czułem, jak moja siła oporu odradza się na nowo.
źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955
– Co robi Pan za kratami? – Jestem funkcyjnym, zajmuję się sprawami bytowymi, czyli wydawaniem posiłków.
źródło: NKJP: Robert Drobysz: Win odkupienie?, Gazeta Krakowska, 2004-10-02
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. funkcyjny
funkcyjni
ndepr funkcyjne
depr D. funkcyjnego
funkcyjnych
C. funkcyjnemu
funkcyjnym
B. funkcyjnego
funkcyjnych
N. funkcyjnym
funkcyjnymi
Ms. funkcyjnym
funkcyjnych
W. funkcyjny
funkcyjni
ndepr funkcyjne
depr -
Zob. funkcja (kierownika)