kicia

  • pot.  ekspresywnie o kocie
  • CZŁOWIEK I PRZYRODA

    Świat zwierząt

    zwierzęta domowe i hodowlane

  • Tylko kicia szalała po mieszkaniu jak wściekła, sierść jej zaczęła wychodzić i unosiła się kępami po mieszkaniu [...].

    źródło: NKJP: Janusz Głowacki: Rose Café i inne opowieści, 1997

    Pod koniec lat 70. moja siostra przyniosła do domu śliczną koteczkę. Sprawa była uzgodniona z rodzicami i wszyscy oczekiwali kici. Dziś wiem, że była czarną szylkretką, wtedy mówiłam, że jest czarna z rudymi i kremowymi przebłyskami. Nazwałam ją Mika.

    źródło: NKJP: Agnieszka Łodzińska: Fundacja FELIS, 2006-05

    – Nie dałam ci jeść? Biedna kicia – Ewa rzuciła się do zapasu puszek. – Niedobra ze mnie pani.

    źródło: NKJP: Joanna Szymczyk: Ewa i złoty kot, 2004

    Nieszczęśliwa koteczka żyła na jednym z osiedli między trzema blokami. Jej okrutny właściciel wyrzucił kotkę. Od jakiegoś czasu spała więc na siedząco pod samochodami i bardzo się rozchorowała. Od dwóch tygodni usiłowaliśmy kicię złapać, ale była zbyt czujna.

    źródło: NKJP: Przygarnij zwierzaka, Dziennik Polski, 2008-04-24

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. kicia
    kicie
    D. kici
    kici
    neut
    kić
    char
    C. kici
    kiciom
    B. kicię
    kicie
    N. kicią
    kiciami
    Ms. kici
    kiciach
    W. kiciu
    kicie
  • Od: zawołania na kota -  kici kici . Wyraz pochodzenia dźwiękonaśladowczego.

CHRONOLOGIZACJA:
1 połowa XVIII w., Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 21.03.2017