erudycyjnie

  • książk.  w sposób wyrażający erudycję
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność intelektualna człowieka

    wytwory działań intelektualnych człowieka

  • Recenzował także erudycyjnie i kompetentnie prace obce, zwłaszcza slawistyczne.

    źródło: NKJP: Jerzy Starnawski: Słownik badaczy literatury polskiej - tom VI, 2003

    Kolega, zawołany smakosz, z dziwną zręcznością otwierał [...] skorupy ostryg, erudycyjnie pouczając nadwiślańskich profanów, jak to się robi, i w ogóle, co jest czym.

    źródło: NKJP: Jaroslaw Krawczyk: Pociąg widmo, Gazeta Wyborcza, 1998-10-23

    Mogą go nie czytać, ale szanują: pisze dużo i erudycyjnie, a na dodatek jego książki dobrze się sprzedają.

    źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Papież dla wykształciuchów, Polityka, 2007-05-12

  • część mowy: przysłówek

  • Zob. erudycja

CHRONOLOGIZACJA:
1900, SJPWar
Data ostatniej modyfikacji: 17.01.2017