-
3.
działanie magiczne, mające komuś zaszkodzić -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
hiperonimy: czary
-
- zły urok
- choroby i uroki, czary i uroki, klątwy i uroki
- odczynić/odczyniać, rzucić/rzucać, zdejmować urok; odczynianie, rzucanie uroków
- chronić przed urokiem
-
[...] kiedy krowy niezbyt chętnie dawały mleko, domowa diagnoza zawsze była taka sama - ktoś rzucił urok.
źródło: NKJP: Czary codzienne, Dziennik Polski, 2002-04-06
[...] wprowadziła zwyczaj karmienia krów majerankiem dla odgonienia złych uroków i dwa razy w tygodniu okadzała oborę poświęconymi ziołami.
źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006
[...] dowiemy się, ilu diabłów w sobie pan nosi i jakie mają imiona. A potem odczynimy uroki i wykurzymy je raz na zawsze.
źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Czerwony byk, 2007
Ze szkatułki wzięła podarunek od doktora: srebrną bransoletę z wisiorkami w kształcie ręki Fatimy, chroniącej przed urokiem.
źródło: NKJP: Manuela Gretkowska, Piotr Pietucha: Sceny z życia pozamałżeńskiego, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. urok
uroki
D. uroku
uroków
C. urokowi
urokom
B. urok
uroki
N. urokiem
urokami
Ms. uroku
urokach
W. uroku
uroki
-
psł. *urokъ 'to, co zostało umówione, ustalona opłata’, ‘siła magiczna mogąca komuś szkodzić, wywoływana przez wypowiedzenie odpowiednich formuł, czary'
W etymologicznym związku z czasownikiem *urekti (zob. urzec ) z regularną wymianą samogłoski rdzennej *o :*e.