-
1.
nadprzyrodzona siła oddziałująca na jakiś obiekt -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
- zły czar
- we władzy czaru
- czar działa
- rzucić czar; rzucać czary
-
Po kilku chwilach, w szparach, w dziurach, w kątach, pojawiły się zaciekawione ślepia i pierwsze szczury wyszły jak zahipnotyzowane. Pojawiało się ich coraz więcej, bo szczurołap grał bez przerwy, żeby czar nie przestał działać.
źródło: NKJP: Tadeusz Ruciński: Flet i dzieci szczurołapa, Wychowawca, 2004-01
Narnia od stu lat znajduje się we władzy złego czaru, a jej mieszkańcy żyją w ciągłym strachu.
źródło: NKJP: Elka: Młodzi GP, Gazeta Poznańska, 2006-03-06
Kiedy wyjaśniłem mu, że zamierzam rzucić nań czar Hypnosa, i wytłumaczyłem, czego się po tym spodziewam, spojrzał na mnie po swojemu nieufnie.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006
Imediaz poniewczasie zrozumiał, co wyczynia wiedźma, i rąbnął ją w łeb, aż straciła przytomność. Czary ustąpiły, ale Obdarowany, zamiast odetchnąć, wciąż jechał smętny, bez poprzedniego zapału.
źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. czar
czary
D. czaru
czarów
C. czarowi
czarom
B. czar
czary
N. czarem
czarami
Ms. czarze
czarach
W. czarze
czary
-
psł. *čarъ 'czarowanie, gusła'