jąkała

  • pot.  osoba, która się jąka
  • Słowo uznawane za nieuprzejme.

  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

    mówienie

  • Przecież nie jest ani garbata, ani jąkała czy jakiś tam gruby potwór.

    źródło: NKJP: Kinga Dunin: Obciach, 1999

    Urządzenie pozwala na przykład na wycinanie z nagranego materiału dźwięków trwających zaledwie jedną setną sekundy. W ten sposób z największego jąkały i językowego nieudacznika uczynić można - jeśli taka jest potrzeba - mistrza oracji.

    źródło: NKJP: Ewa Nowakowska: Radio trzeciej drogi, Polityka, 1995

    Usiłowałem kiedyś załatwić specjalną zniżkę telefoniczną dla jąkałów, którzy są w stosunku do innych obywateli poszkodowani, jako że na przekazanie takiej samej informacji muszą zużyć więcej czasu od niejąkających się. Oczywiście składając tę reklamację jąkałem się niemiłosiernie, niech mi wybaczą jąkały, bo wszak w słusznej się jąkałem sprawie.

    źródło: NKJP: Janusz Weiss: Zamówiłem siodło na strusia, Gazeta Wyborcza, 1996-07-19

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż, m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. jąkała
    jąkały
    rzadziej jąkałowie
    ndepr
    jąkały
    depr
    D. jąkały
    jąkałów
    jąkał
    C. jąkale
    jąkałom
    B. jąkałę
    jąkałów
    jąkały
    N. jąkałą
    jąkałami
    Ms. jąkale
    jąkałach
    W. jąkało
    jąkały
    rzadziej jąkałowie
    ndepr
    jąkały
    depr
  • Zob.  jąkać 

CHRONOLOGIZACJA:
XVI w., SPXVI
Data ostatniej modyfikacji: 04.11.2016