pozer
-
pejorat. osoba udająca kogoś innego, niż jest w rzeczywistości, po to, aby inni postrzegali ją w określony sposób
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
Był klasycznym pozerem. Używał drogiej wody kolońskiej i ubierał się wyłącznie w markowych sklepach, nie włożyłby niczego bez odpowiedniej metki.
źródło: NKJP: Waldemar Borzestowski: Bulterier Samson i ja, 2008
- Twarz ma ładną, ale oczy jakieś takie dziwne, fałszywe - pani Kazia mówi o Zbyszku niechętnie. - Próbował udawać cwaniaka. Taki pozer, lubi fantazjować.
źródło: NKJP: Piotr Derlukiewicz: Bez Oli, Gazeta Wyborcza, 1993-02-19
Mężczyzna, który jest pozerem, ściemniaczem i lowelasem w żałosnym stylu, jest nie tylko facetem, jakich wielu, ale i takim, którego najczęściej umiemy rozpoznać na kilometr.
źródło: NKJP: Malwina Gartner: Prawdziwy Mężczyzna, 2008
Był bardzo zdolnym dziennikarzem, który w dodatku potrafił znakomicie się kreować [...] Był także pozerem w każdym calu, ale prawdziwy pozer musi mieć co sprzedawać. Tyrmand miał.
źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Zły Tyrmand, 1992
Odbyli też triumfalną trasę koncertową po Polsce. Choć niektórzy uważają ich za pozerów, którzy umiejętnie wykreowali się na niegrzecznych chłopców, to tak czadowych koncertów nie gra chyba nikt w kraju!
źródło: NKJP: Piotr Polowy: Łódzki rok w rocku, Express Ilustrowany, 2003-12-31
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pozer
pozerzy
ndepr pozery
depr D. pozera
pozerów
C. pozerowi
pozerom
B. pozera
pozerów
N. pozerem
pozerami
Ms. pozerze
pozerach
W. pozerze
pozerzy
ndepr pozery
depr -
fr. poseur