-
1.
coś, co jest stosunkowo równomiernie rozmieszczone dookoła jakiegoś obiektu i otacza go z kilku stron lub z każdej strony -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości przestrzeni
ułożenie względem siebie -
- cienka; kolorowa; zewnętrzna; gazowa otoczka; otoczka energetyczna
- białka, błony otoczki
- tworzyć otoczkę; rozerwanie otoczki
-
Francuzi wydobyli z walizeczek konserwowe ogórki, niemiecką kiełbasę w papierowej otoczce i skromną buteleczkę.
źródło: NKJP: Bohdan Czeszko: Pokolenie, 1951
Otoczka protezy może również pęknąć lub okazać się nieszczelna, co spowoduje wyciekanie płynnego silikonu do tkanek.
źródło: NKJP: Andrzej Sankowski, Sławomir Łoń: Sztuka czy medycyna: przewodnik po chirurgii estetycznej, 1995
Promienie porannego słońca prześwietlały jej kasztanowe włosy, tworząc wokół drobnej twarzy płomienną otoczkę.
źródło: NKJP: Ewa Siarkiewicz: Kuźnia na rozdrożu, 2008
Szron osiadły na czapce i szaliku ujmował jego twarz w figlarną otoczkę z białego puszku, zupełnie jakby to było jakieś futerko, a on był dziesięcioletnią dziewczynką.
źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Biały kruk, 1955
Indianka z masy ziemno-chlebowo-owocowej starannie wyskubała kilkanaście dość dużych, brązowych nasion podobnych do kasztanów. Oczyściła je, obrała z białych miękkich otoczek, po czym wrzuciła do garnka z gotującą się wodą.
źródło: NKJP: Kamila Placko-Wozińska i in.: Felietony, Gazeta Poznańska, 2003-06-20
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. otoczka
otoczki
D. otoczki
otoczek
C. otoczce
otoczkom
B. otoczkę
otoczki
N. otoczką
otoczkami
Ms. otoczce
otoczkach
W. otoczko
otoczki
-
+ otoczka + (CZEGO) -
Zob. toczyć