fenomenalizm
-
filoz. pogląd filozoficzny głoszący, że ludzkiemu poznaniu dostępne są tylko wrażenia zmysłowe i emocjonalne, natomiast rzeczy same w sobie są niepoznawalne lub nie istnieją
-
Ms. lp wymawiany: [fenomenalizmie] lub [fenomenaliźmie].
-
[fenomenalism] lub [fenomenalizm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
Penetracja naukowa najszerzej pojętego świata organicznego skazana jest w przekonaniu Leontjewa na pozytywistyczny fenomenalizm: rozpoznając prawidłowości struktury i dynamiki świata, nie może ona wykroczyć poza warstwę zjawiskową [...].
źródło: NKJP: Marian Broda: Historia a eschatologia: studia nad myślą Konstantego Leontjewa i „zagadką Rosji”, 2001
Krytykę tę można odczytywać jako pośrednią krytykę pozytywistycznego fenomenalizmu odmawiającego sensu szukaniu ukrytej „istoty” obserwowanych zjawisk.
źródło: NKJP: Jerzy Szacki: Historia myśli socjologicznej, 2002
[...] fenomenalizm odrzuca w ogóle pojęcie bytu absolutnego.
źródło: NKJP: Internet
Intuicja, a może pragnienie realności i strach przed największą samotnością, nakazują przyjąć, że jednak świat istnieje. Wśród klasyków fenomenalizmu robią to na przykład Kant i Hume.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. fenomenalizm
fenomenalizmy
D. fenomenalizmu
fenomenalizmów
C. fenomenalizmowi
fenomenalizmom
B. fenomenalizm
fenomenalizmy
N. fenomenalizmem
fenomenalizmami
Ms. fenomenalizmie
fenomenalizmach
W. fenomenalizmie
fenomenalizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. phenomenalism
fr. phénoménalisme
niem. Phänomenalismus
Od: fenomen