samokrytyczny - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.b

wyrażający czyjś samokrytycyzm

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	synonimy:	autokrytyczny
	hiperonimy:	krytyczny

samokrytyczny tekst; komentarz; opis; obraz; warsztat; rozum; ton; samokrytyczna wypowiedź; analiza; ocena; cenzura; dygresja, uwaga; refleksja; ekstaza; epoka; samokrytyczne analizowanie; opowiadanie; zaangażowanie; samokrytyczne rozważania; głosy; przeżycia; akty; akcenty
samokrytyczny, cięty; samokrytyczne i żartobliwe; krytyczny i samokrytyczny, pozytywny i samokrytyczny, wyobrażeniowy i samokrytyczny; dowcipny, samokrytyczny; zimne, samokrytyczne

	W jego wielu wypowiedziach nie dostrzegamy śladu samokrytycznej refleksji. źródło: NKJP: Jerzy Pilch: Mój zmarły ubek, Polityka, 2005-02-19
	Właśnie wypowiada znamienną opinię, może przesadnie samokrytyczną i emocjonalną, którą jednak w zdecydowanej większości realizacji potwierdza upływ czasu: „Jakkolwiek ilustrowałem wiele spektakli i filmów, to jednak nie zdarzyło mi się nigdy dotąd pracować przy dziele rzeczywiście znaczącym”. źródło: NKJP: Roman Radoszewski: Czesław Niemen - kiedy się dziwić przestanę. Monografia artystyczna, 2004
	To jest moralna w istocie czujność na sprawę własnej wizji poetyckiej, głęboka jedność wyobrażeniowego i samokrytycznego warsztatu, któremu Przyboś podlega, zarówno gdy sam tworzy, jak i kiedy drugich osądza. źródło: NKJP: Kazimierz Wyka: Rzecz wyobraźni, 1997
	Pamiętam burzliwą dyskusję nad jego pierwszym, zdecydowanie samokrytycznym opowiadaniem, przez długie lata niedopuszczonym do druku. źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet : wybór z pamięci 90-latka, 2004
	Bałem się dać znak, że go poznaję. Na pewno nie chciał spotkać świadka swych samokrytycznych przeżyć w celi. źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Od: sam , krytyczny