szew - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

miejsce, w którym złączono, zszyto nićmi kawałki materiału lub skóry - surowca

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

hiperonimy:

połączenie

nadpruty; pojedynczy; staranny szew; szew bieliźniarski, kuśnierski; mocne, słabe; wytarte szwy; szwy boczne, wewnętrzne, zewnętrzne
rajstopy bez szwu
pończochy ze szwem
szwy puściły
obrzucać; rozprasować szwy
coś rozpruło się; ciąć wzdłuż szwu
dodać, naddawać, zostawić (materiału) na szwy; wpuścić nadmiar materiału w szwy
coś rozchodzi się, trzaska w szwach; wyprasować w szwach

	Miała piękną jedwabną suknię z wiśniowego jedwabiu, z czterema falbanami u dołu. I traf chciał, że jedną z nich zaczepiła o nogę fotela i szew puścił. źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Lala, 2006
	14) mundur wyjściowy koloru khaki z zielonymi lamówkami o szerokości około 2 mm wszywanymi w zewnętrzne szwy boczne nogawek spodni i rękawy kurtki na wysokości około 10 cm od krawędzi rękawów […]. źródło: NKJP: Dz.U. z 2002r. Nr 106, poz. 936
	Po pierwsze: spodnie - najlepsze będą elastyczne legginsy, przylegające do ciała, nie krępujące ruchów, pozbawione szwów po wewnętrznej stronie nóg. źródło: NKJP: Iza Bednarz: Stępem, kłusem, galopem, Echo Dnia, 2005-06-30
	Pojawiły się owerloki, czyli okrętki, co oznaczało koniec epoki obrzucania szwów ręcznie. źródło: NKJP: Janusz Głowacki: Rose Café i inne opowieści, 1997
	Wycinając formy, pamiętajmy o dodaniu materiału na szwy. źródło: NKJP: W mieszkaniu, Gazeta Wyborcza, 1993-03-26

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

psł. *šьvъ

Zob. szyć