metrum

Elegie, Foricoenia i Lyrica operują rozmaitymi formami metrum, z których każde znane było poezji rzymskiej. Kochanowski przejął je i z dużą kulturą naśladował.

źródło: NKJP: Jerzy Ziomek: Renesans, 1973

Każdy tekst ma strukturę poetycką, jeśli uznać, że funkcją, która w nim dominuje, jest nastawienie na sam komunikat, i usunięcie jednego elementu, semantycznie obojętnego, powoduje zachwianie całej konstrukcji, jak w sonecie, gdzie nie można bezkarnie zmienić metrum albo usunąć rymu.

źródło: NKJP: Zbigniew Kruszyński: Na lądach i morzach: opisy i opowiadania, 1999

Tłumacząc, odczuwam pokusę, żeby zastosować biały (bo u Merwina nie ma rymów) trzynastozgłoskowiec (7 + 6), Jednak przezwyciężam tę pokusę, bo wydaje mi się, że szorstkość, przełamana od czasu do czasu regularność metrum, lepiej odpowiada intencjom autora.

źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Próba porozumienia, Kultura, 1956

Antoni Libera i Janusz Szpotański wiernie zachowali nie tylko regularne metrum wiersza, ale przesycili go archaizmami w rodzaju „zadaje kłam” , „jam poczuła rozkosz”, „takoż” itp., które w ustach ludzi z prowincji brzmią sztucznie.

źródło: NKJP: Roman Pawłowski: Elektra\„ Sofoklesa w warszawskim Teatrze Dramatycznym, Gazeta Wyborcza, 1997-01-22

[...] zna podstawowe metra poezji łacińskiej [...].

źródło: Internet: usosweb.umk.pl