duplika

  • książk.  odpowiedź jednej strony na wcześniejszą odpowiedź drugiej strony w trakcie polemiki albo postępowania sądowego
  • [duplika lub pot. duplika]

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia relacji międzyludzkich


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

  • hiperonimy:  odpowiedź
    • replika i duplika
  • Odpis odpowiedzi strony pozwanej i dołączonych do niej załączników Trybunał przesyłał skarżącemu, domagając się w razie potrzeby repliki, a następnie dupliki strony przeciwnej.

    źródło: Andrzej Dziadzio: Monarchia konstytucyjna w Austrii (1867-1914), 2001 (books.google.pl)

    Nie, nie ma replik ani duplik, panie pośle.

    źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 02.04.1993, 1 kadencja, 41 posiedzenie, 2 dzień

    Niekiedy w rękopiśmienny sposób utrwalano całe turnieje paszkwilanckie, przepisując we właściwej kolejności repliki, dupliki i trypliki.

    źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002

    Zarówno recenzja, jak i odpowiedź opublikowane zostały w Linguistics 18 (19S0), s. 911—37; Ponadto J. McCawley opublikował również duplikę, por. Linguistics 18 (1980), s. 1099—1104.

    źródło: Język Polski, 1985 z. 1, s. 58

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. duplika
    dupliki
    D. dupliki
    duplik
    C. duplice
    duplikom
    B. duplikę
    dupliki
    N. dupliką
    duplikami
    Ms. duplice
    duplikach
    W. dupliko
    dupliki
  • łac. śred. duplica

CHRONOLOGIZACJA:
2 połowa XVII w., Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 28.03.2018