duplika
-
książk. odpowiedź jednej strony na wcześniejszą odpowiedź drugiej strony w trakcie polemiki albo postępowania sądowego
-
[duplika lub pot. duplika]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
hiperonimy: odpowiedź
-
- replika i duplika
-
Odpis odpowiedzi strony pozwanej i dołączonych do niej załączników Trybunał przesyłał skarżącemu, domagając się w razie potrzeby repliki, a następnie dupliki strony przeciwnej.
źródło: Andrzej Dziadzio: Monarchia konstytucyjna w Austrii (1867-1914), 2001 (books.google.pl)
Nie, nie ma replik ani duplik, panie pośle.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 02.04.1993, 1 kadencja, 41 posiedzenie, 2 dzień
Niekiedy w rękopiśmienny sposób utrwalano całe turnieje paszkwilanckie, przepisując we właściwej kolejności repliki, dupliki i trypliki.
źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002
Zarówno recenzja, jak i odpowiedź opublikowane zostały w Linguistics 18 (19S0), s. 911—37; Ponadto J. McCawley opublikował również duplikę, por. Linguistics 18 (1980), s. 1099—1104.
źródło: Język Polski, 1985 z. 1, s. 58
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. duplika
dupliki
D. dupliki
duplik
C. duplice
duplikom
B. duplikę
dupliki
N. dupliką
duplikami
Ms. duplice
duplikach
W. dupliko
dupliki
-
łac. śred. duplica