-
2.
pot. pogard. osoba nosząca stare i zniszczone ubrania -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
wygląd -
synonimy: gałganiarz
łach
łachmaniarz
szmaciarz
-
Objęłam go za szyję. Był ładnie, elegancko ubrany. Ja natomiast wyglądałam przy nim jak łachudra. Przetarte dżinsy i zwyczajny sweter nie robiły dobrego wrażenia.
źródło: NKJP: Katarzyna Ostrowska: Sny - klucz, 2000
- Dosyć - powiedziała wreszcie do pana M. żona. - Wyglądasz jak łachudra. Wstyd z tobą wyjść!
źródło: NKJP: Jerzy Trammer: Gust, Gazeta Wyborcza, 1995-04-28
Pani Rózia, podzwaniając kluczem od schowka, powiedziała po cichu: - Łachudry w dziurawych pończochach. Tutaj takie bogactwo, a jeszcze wybrzydzają!
źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska: Był pałac, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. łachudra
łachudrzy
łachudry
ndepr łachudry
depr D. łachudry
łachudrów
łachuder
C. łachudrze
łachudrom
B. łachudrę
łachudrów
łachudry
N. łachudrą
łachudrami
Ms. łachudrze
łachudrach
W. łachudro
łachudrzy
łachudry
ndepr łachudry
depr Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm łachuder , B. lm łachudry . Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, D. i B. lm łachudrów lub r. ż., D. lm łachuder , B. lm łachudry
-
płn. psł. *lachudьra 'człowiek w podartym ubraniu, obdartus'
Forma prasłowiańska stanowi złożenie z pierwszym członem *lachъ 'nędzna podarta odzież, łachman, szmata', człon drugi *-dьra od psł. *derti 'rwać na kawałki, rozrywać, rozdzierać'; zob. łach , drzeć