-
1.
książk. szczególne względy i uznanie, jakimi się cieszy jakaś osoba ze względu na swoją mądrość, moralne życie lub zaszczytne stanowisko -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne -
- niezwykłe dostojeństwo
- dostojeństwo króla, ojca, Ojca Świętego
- dostojeństwo i powaga; godność i dostojeństwo, siła i dostojeństwo, sława i dostojeństwo, spokój i dostojeństwo
- atmosfera, aura; oznaka, wyraz; symbol, wrażenie dostojeństwa
- nabrać/ nabierać dostojeństwa
- emanować dostojeństwem
-
Pani Stefania była damą o wybitnej inteligencji, chłonnym umyśle, olbrzymim oczytaniu i poczuciu humoru. Pełna dostojeństwa i uroku osobistego miała wtedy ok. 55 lat i mało kto wiedział, że była ciężko chora na serce.
źródło: NKJP: (WOJ.): Najpiękniej śpiewała kolędy, Dziennik Polski, 2006-02-11
[...] Jan Paweł II mimo swego dostojeństwa i pozycji, a może właśnie z tego powodu, jest w Rzymie człowiekiem dość samotnym.
źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Watykan bez tajemnic, 1997
Przebywając w obecności Prymasa miało się wrażenie, że ma się do czynienia z człowiekiem wielkim, którego otacza aura dostojeństwa, który potrafi udźwignąć nadzieje i oczekiwania narodu.
źródło: NKJP: Agata Bochenek: Wielki autorytet, wielki człowiek, Wieści Podwarszawskie, 2008-03-23
Dostojeństwo króla, wynikające z wyboru boskiego, miało się przejawiać w jego osobistych cnotach - cechujących każdego dobrego chrześcijanina, ale kultywowanych na daleko większą skalę [...]
źródło: NKJP: Urszula Augustyniak: Historia Polski 1572-1795, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dostojeństwo
dostojeństwa
D. dostojeństwa
dostojeństw
C. dostojeństwu
dostojeństwom
B. dostojeństwo
dostojeństwa
N. dostojeństwem
dostojeństwami
Ms. dostojeństwie
dostojeństwach
W. dostojeństwo
dostojeństwa
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ dostojeństwo + (KOGO) -
Zob. dostojny