-
1.b
osoba lub rzecz, która stanowi powód do chluby - stanu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- chluba rodu, rodziców, rodziny; kraju, narodu, miasta, politechniki, uczelni
- przedmiot, symbol chluby
- powód do chluby
-
Ta imponująca i okazała świątynia, jedyne w swoim rodzaju i rozmachu dzieło architektury, prawdziwa chluba sztuki rosyjskiej, istniała 48 lat - do połowy 1931, kiedy to Stalin postanowił ją zburzyć.
źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Imperium, 1993
W Krasnojarsku czekał na nas czteropokładowy statek pasażerski „Antoni Czechow”, chluba floty Krasnojarskiego Kraju.
źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności, 2002
Władysław, wśród bliskich Władek, nasz ojciec, był niewątpliwie chlubą rodziny.
źródło: NKJP: Stefan Leder, Witold Leder: Czerwona nić: ze wspomnień i prac rodziny Lederów, 2005
63. Poznańskie Warsztaty Operowe w niedzielne przedpołudnie w Teatrze Wielkim w Poznaniu poświęcone były chlubie Moskwy - teatrowi ,,Bolszoj’’.
źródło: NKJP: Małgorzata Derwich: Bolszoj w Wielkim Srebrno - kryształowy dar, Gazeta Poznańska, 2001-10-29
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. chluba
chluby
D. chluby
chlub
C. chlubie
chlubom
B. chlubę
chluby
N. chlubą
chlubami
Ms. chlubie
chlubach
W. chlubo
chluby
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ chluba + KOGO/CZEGO -
st.czes. chlúba