-
1.a
czynność lub stan, będący powodem do dumy i do szacunku ze strony innych osób -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- prawdziwa, wielka chluba
- duma i chluba, zaszczyt i chluba
- przynosić komuś chlubę
-
Leszek ma pewną przewagę nad kolegami. Jest sprawniejszy fizycznie, a wygląda na niepozornego 17-latka. - Nie biją mnie. Może myślą, że to żadna chluba bić takiego dzieciaka.
źródło: NKJP: Beata Pawlak: Kula w serce - za darmo, Gazeta Wyborcza, 1996-03-21
„Dar Pomorza” do 1982 roku jako statek Szkoły Morskiej sławi polską banderę. W latach 1934/1935 odbywa podróż dookoła świata, zawijając do portów, gdzie jeszcze nie widziano biało-czerwonej, ku radości i chlubie rozsianych po świecie rodaków.
źródło: NKJP: Ewa Otremba: Zaruski i Wyższa Szkoła Morska w Gdyni, Tygodnik Podhalański, nr 45, 1997
Nawet zginąć na takiej ulicy to był zaszczyt i chluba wieczna.
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1980
Wypiek dobrego chleba - czyli umiejętność właściwego wyrobienia ciasta i uzyskania odpowiedniej temperatury pieca - nie był zadaniem łatwym i stanowił powód do chluby, na tej podstawie bowiem oceniano walory gospodarskie włościanek.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. chluba
D. chluby
C. chlubie
B. chlubę
N. chlubą
Ms. chlubie
W. chlubo
-
st.czes. chlúba