doręczać - Wielki słownik języka polskiego PAN

sprawiać, że określona osoba otrzymuje jakieś dokumenty lub rzeczy od innej osoby lub instytucji

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Komunikacja na odległość

poczta

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

urzędy i ich funkcjonowanie

komornik, listonosz doręcza; poczta doręcza
doręczać adresatom, mieszkańcom, podatnikowi
doręczać korespondencję; list, paczkę, pismo, pozew, rachunek, telegram; oświadczenie, upoważnienie, zarządzenie
doręczać w terminie
doręczać do adresata, do redakcji
doręczać osobiście
przewożenie i doręczanie; przyjmowanie i doręczanie

	Zamawianie kwiatów doręczanych przez specjalnego posłańca zaczęło należeć do dobrego tonu. źródło: NKJP: (GZ): Z bukietem do Australii, Express Ilustrowany, 2003-08-07
	W tym roku wszyscy zaciskają pasa – wyjaśnia Kwiatkowski. Praktykuje się na przykład, że dzielnicowi, jeśli jest im po drodze, doręczają adresatom wezwania. źródło: NKJP: AN: Pomogą samorządy, Gazeta Poznańska, 2002-01-25
	Oryginalne kupony należy nadsyłać lub doręczać do redakcji „Gazety Gorlickiej“ [...] w terminie do 30 marca 2005 roku. źródło: NKJP: (E): Złoty Liść Dębu, Gazeta Krakowska, 2005-03-15
	Pismo doręczamy osobiście bądź listem poleconym. źródło: NKJP: Paweł Rożyński: Jak wygrać z Telekomunikacją, , czyli telefon braku zaufania, Gazeta Wyborcza, 1995-05-09
	Nowelizacja art. 132 przez dodanie §3 zakłada doręczanie pism za pośrednictwem telefaksu lub poczty elektronicznej. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 12.11.2002

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	doręczałem +(e)m doręczał	doręczałam +(e)m doręczała	doręczałom +(e)m doręczało	doręczaliśmy +(e)śmy doręczali	doręczałyśmy +(e)śmy doręczały
2 os.	doręczałeś +(e)ś doręczał	doręczałaś +(e)ś doręczała	doręczałoś +(e)ś doręczało	doręczaliście +(e)ście doręczali	doręczałyście +(e)ście doręczały
3 os.	doręczał	doręczała	doręczało	doręczali	doręczały

bezosobnik: doręczano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę doręczał będę doręczać	będę doręczała będę doręczać	będę doręczało będę doręczać	będziemy doręczali będziemy doręczać	będziemy doręczały będziemy doręczać
2 os.	będziesz doręczał będziesz doręczać	będziesz doręczała będziesz doręczać	będziesz doręczało będziesz doręczać	będziecie doręczali będziecie doręczać	będziecie doręczały będziecie doręczać
3 os.	będzie doręczał będzie doręczać	będzie doręczała będzie doręczać	będzie doręczało będzie doręczać	będą doręczali będą doręczać	będą doręczały będą doręczać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		doręczajmy
2 os.	doręczaj	doręczajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	doręczałbym bym doręczał	doręczałabym bym doręczała	doręczałobym bym doręczało	doręczalibyśmy byśmy doręczali	doręczałybyśmy byśmy doręczały
2 os.	doręczałbyś byś doręczał	doręczałabyś byś doręczała	doręczałobyś byś doręczało	doręczalibyście byście doręczali	doręczałybyście byście doręczały
3 os.	doręczałby by doręczał	doręczałaby by doręczała	doręczałoby by doręczało	doręczaliby by doręczali	doręczałyby by doręczały

bezosobnik: doręczano by

bezokolicznik: doręczać

imiesłów przysłówkowy współczesny: doręczając

gerundium: doręczanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: doręczający

imiesłów przymiotnikowy bierny: doręczany

odpowiednik aspektowy: doręczyć

+

doręczać

+

CO + (KOMU)