-
1.
uczucie, którego człowiek doznaje, wiedząc lub widząc, że komuś dzieje się coś złego, co nie powinno się dziać, połączone z gotowością zrobienia czegoś w celu poprawienia sytuacji tej osoby -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
hiperonimy: uczucie
-
- pogardliwa litość
- litość dla swoich kolegów, rywali
- litość, współczucie
- odruch, przypływ, uczucie litości
- godny litości
- zdjęty litością
- czuć, okazywać, poczuć; budzić, wzbudzać litość
-
Zdjęła go głęboka litość dla grzesznika, który wyspowiadał się ze swej winy z taką żałością i skruchą.
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952
Wyrównywanie podwyżek z litości nad tymi, którzy mają mniej, jest premiowaniem osób, które pracowały krótko lub - często ze swojej winy - zarabiały mało.
źródło: NKJP: Listy do redakcji, Dziennik Zachodni, 2011-01-19
Co zabawniejsze – pod koniec filmu można się złapać na odczuwaniu większej litości wobec cierpiącego mordercy niż wobec jego rozlicznych ofiar.
źródło: NKJP: Jarosław Loretz: Historia z haczykiem, Esensja, nr 05, 2009-07-02
Wróciłam, ale nie z litości. Kochałam go - to wystarczy.
źródło: NKJP: Życie jak rollercoaster, Cosmopolitan, nr 12, 1999
Coś bezradnie dziecięcego było w całej jego zgiętej postaci, bezbronnego i budzącego litość jak widok ptaka schwytanego w sieci.
źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1951
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
liczba pojedyncza liczba mnoga M. litość
litości
D. litości
litości
C. litości
litościom
B. litość
litości
N. litością
litościami
Ms. litości
litościach
W. litości
litości
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ litość + (dla KOGO/CZEGO)+ litość + (nad KIM/CZYM)+ litość + (wobec KOGO/CZEGO) -
psł. *ljutostь 'srogość, surowość, wściekłość'
Prasłowiańskie znaczenie ewoluowało dzięki zachodniosłowiańskiemu wyrażeniu *ljuto mi estь 'odczuwam boleść, cierpienie, przykrość, żal mi kogoś, żałuję, współczuję'; pojawiło się st.pol. luto mi / lito mi 'żal mi, współczuję', stąd następnie litość 'żal, współczucie'; zob. luty