-
1.
ucieczka z wojska -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- masowa dezercja; dezercja z bronią w ręku
- dezercja wojska, żołnierzy
- dezercja z armii, z wojska
- zdrada i dezercja
- kara, wyrok za dezercję
- karać, sądzić za dezercję
-
Dezercja sporej liczby żołnierzy, wyszkolonych i uzbrojonych, była dużą stratą dla armii [...].
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Anders, 2008
Wojna lądowa trwała zaledwie sto godzin. Końcową fazę operacji [...] charakteryzowała masowa dezercja jednostek irackich [...].
źródło: NKJP: Marek Ostrowski: Słabe strony mocy, Polityka, 2003-03-29
Najgłośniejszym przypadkiem dezercji z bronią w ręku była ucieczka Janusza Ochnika, który 18 maja 1990 r. zbiegł ze szkoły oficerskiej w Zegrzu, zabijając trzech żołnierzy.
źródło: NKJP: Tomasz Ejtminowicz, Marek Górlikowski, Jarosław Popek, Ireneusz Domański: Dezerter, Gazeta Wyborcza, 1994-07-11
Liczba osób, na których wykonano karę śmierci za dezercję z Wehrmachtu, przekroczyła 100 tys.
źródło: NKJP: Joanna Weryńska: Nie wszyscy dali się omamić, Gazeta Krakowska, 2008-05-17
[...] żołnierze austriaccy [...] zostali rozstrzelani za dezercję i zdradę w marcu 1915 r.
źródło: NKJP: (e): Lekcje historii na cmentarzach, Gazeta Krakowska, 2003-10-04
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dezercja
dezercje
D. dezercji
dezercji
neut dezercyj
char C. dezercji
dezercjom
B. dezercję
dezercje
N. dezercją
dezercjami
Ms. dezercji
dezercjach
W. dezercjo
dezercje
-
+ dezercja + KOGO + (z CZEGO) -
łac. dēsertiō