gumno

Mój ojciec, dla którego konie były w dzieciństwie wielką pasją, wspominał, że w czasie żniw i sianokosów całymi dniami zwoził plony z pola do gumna.

źródło: NKJP: Irena Domańska-Kubiak: Zakątek pamięci: życie w XIX-wiecznych dworkach kresowych, 2004

Siedzę ja tam i patrzę, a tu otwierają się drzwi ogromne jak w gumnie i wychodzi człowiek.

źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959

Za ogrodzeniem dziedzińca stare gumno, z polskich jeszcze czasów, kryte słomą, a po lewej ręce wulgarna nuda pruskich murów.

źródło: NKJP: Józef Banaszak: Czas nie przeszedł obok: wspomnienia przyrodnika, 2008

W ciągu kilku dni z salonów i sypialń zniknęły rzadkie i cenne meble, zegary, rzeźby i obrazy, które chłopi przenieśli albo przewieźli do swoich nędznych chat, lichych stodół, walących się gumien.

źródło: NKJP: Ryszard Kapuścinski: Lapidaria IV-VI, 2008