-
1.b
środki lokomocji służące do transportu - przewożenia czegoś -
[trãsport] lub [transport]
-
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Transport -
- autobusowy, samochodowy; drogowy, kolejowy, wodny; gminny, kosmiczny, krajowy, lokalny, miejski, międzynarodowy; prywatny, publiczny, zakładowy, zbiorowy; specjalny; ekologiczny transport; transport autokarowy, lotniczy; górski, lądowy, morski, rzeczny; rolny, sanitarny, wojskowy
- baza, kolumna, tabor transportu okazjonalnego, sanitarnego, wewnętrznego
- dojazd, przejazdy, przewóz transportem kolejowym, publicznym...
- konwojowanie transportu
- jeździć, poruszać się transportem MPK, miejskim
- korzystać z transportu kołowego, miejskiego, publicznego...
- czekać, oczekiwać na transport
-
W tym roku jedynie 37 - 38 procent pasażerów jeździ transportem MPK za pełną odpłatnością, 46 - 47 uprawnionych jest do przejazdów ulgowych, a ok. 13 procent - do przejazdów bezpłatnych.
źródło: NKJP: (MAŁ): Zakupy dzięki podwyżkom, Dziennik Polski, 1999-11-12
Ponadplanowe 100 samochodów dostawczych Żuk zasili nasz tabor transportu lekkiego.
źródło: NKJP: Aktualność, 1975, prasa
Poprawka nr 5 dotyczy zwiększenia ulgi z 78% do 100% przy przejazdach transportem kolejowym i autobusowym dla dzieci i młodzieży dotkniętych inwalidztwem.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 21.12.2001
Przywieźli nas na etapowy punkt do Archangielska. Dziurawe baraki, z dziurawymi dachami, czekamy na transport morski do Workuty.
źródło: NKJP: Torańska Teresa: Oni, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. transport
transporty
D. transportu
transportów
C. transportowi
transportom
B. transport
transporty
N. transportem
transportami
Ms. transporcie
transportach
W. transporcie
transporty
-
internac.
ang. transport
fr. transport
niem. Transport
z łac. trānsportare 'przewieźć'