klęcznik
-
drewniany mebel przeznaczony do klęczenia w kościele - dawniej też w domu - składający się z podnóżka i pulpitu
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
sakramenty i obrzędy religijne -
hiperonimy: mebel
-
- klęczeć, modlić się na klęczniku
-
Weszła do kaplicy i uklękła na klęczniku naprzeciw ołtarza, na którym stała biała figura Matki Boskiej.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: czyściec, 1992
Obok łóżka na ścianie wisiał wielki, czarny krzyż z Chrystusem ze słoniowej kości, a na aksamitnej poduszce klęcznika znaczne były dwie głębokie wklęsłości, utworzone znać długimi nocnymi modły mojej babki.
źródło: NKJP: Irena Domańska-Kubiak: Zakątek pamięci: życie w XIX-wiecznych dworkach kresowych, 2004
W tym momencie spostrzegła, że w mroku owego pokoju zwanego gabinetem, że w cieniu klęczał ojciec. Teraz podniósł się od tej południowej modlitwy, modlitwy na Anioł Pański, za zmarłych bliskich i dalekich, powstał z klęcznika i jął zdejmować koszulę.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Bohiń, 1987
Wnętrze kościoła było grubo usłane sosnowym igliwiem. Nie było ławek, klęczników, konfesjonałów.
źródło: NKJP: Krystyna Słomka: Atmosfera była pogodna..., Dziennik Polski, 2006-10-28
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. klęcznik
klęczniki
D. klęcznika
klęczników
C. klęcznikowi
klęcznikom
B. klęcznik
klęczniki
N. klęcznikiem
klęcznikami
Ms. klęczniku
klęcznikach
W. klęczniku
klęczniki
-
Zob. klęczeć