fiut II

Cudowny, wymyślony świat, w którym żyłam przez kilka dni, rozwiewał się niczym dym, fiut, przepadło, nie ma już nic. Więc taki jest koniec moich marzeń [...].

źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Może nie, może tak, 1976

Bądź co bądź imię wlecze się za człowiekiem i ślad zostawia, imię własne jest jak zaczep, na którym trzyma się człowiek całe życie, numer zaś to bagatelka, fiut - i już go nie ma.

źródło: NKJP: Aleksander Sołżenicyn: Archipelag GUŁag, 1977

Tutaj pracowałem u ogrodnika i co dzień rano chodziłem z kwiatami na targ. Ale teraz już fiut - trzepnął palcami - skończyło się z wysługiwaniem szkopom, jeśli się jeszcze spotkamy, to nie z koszykiem, nie z kwiatami...

źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1946