ruń
-
książk. niskie zielone rośliny rosnące bardzo gęsto
-
Używane przeważnie w odniesieniu do wschodzącego zboża.
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat roślin
rośliny leśne i łąkowe -
- zielona, zieloniutka; wiosenna; pierwsza; świeża; młoda; miękka ruń; ruń łąkowa, pastwiskowa;
- ruń pastwisk, pól
- skład runi
- ruń pokrywa coś; pachnie
- pokryć coś runią
- biec; padać na ruń
- niski jak ruń
-
Po tygodniach miejsce zostało wykarczowane i przekopane. Zieloniutka ruń świeżo zasianej trawki ukazuje się spomiędzy czerwonych grudek.
źródło: NKJP: Zygmunt Haupt: Baskijski diabel: opowiadania i reportaże, 2007
Bydło nie biegnie na ruń, wieśniacy nie cieszą się i nie śpiewają, ptasie odgłosy są już tylko znakiem niepokoju.
źródło: NKJP: Małgorzata Łukasiewicz: Rubryka pod różą, 2007
[...] Powrót lasu na niektóre płaty łąk zaczyna się od pojawienia się wśród runi łąkowej gatunków leśnych, bezpośrednio po zaprzestaniu koszenia.
źródło: NKJP: Falińska Krystyna: Ekologia roślin, 1996
Kargul popieścił wzrokiem marcowe oziminy, które pokryły zieloną runią położone za stodołą pola [...].
źródło: NKJP: Andrzej Mularczyk: Sami swoi, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ruń
runie
D. runi
runi
C. runi
runiom
B. ruń
runie
N. runią
runiami
Ms. runi
runiach
W. runi
runie
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. runo (leśne)