zwieńczenie - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

wyraziste zakończenie jakiegoś procesu, formy aktywności lub dzieła

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

dobre, doskonałe, efektowne, historyczne, miłe, naturalne, ostateczne, piękne, pomyślne, symboliczne, szczęśliwe, świetne, udane, uroczyste, wspaniałe, znakomite zwieńczenie
zwieńczenie akcji, działalności, działań, obchodów, polityki, reformy, spotkań, wysiłków; kariery, pracy, życia; cyklu (imprez, spotkań, warsztatów), festiwalu, imprezy, jubileuszu, programu, projektu, sezonu; dzieła, fabuły, serialu
zwieńczenie następuje
stanowić, znajdować (swoje) zwieńczenie
być, okazać się, stać się zwieńczeniem
traktować jako zwieńczenie

	Kamień węgielny pod budowę nowego gmachu Biblioteki Jagiellońskiej wmurowano w 1995 roku. Prace ruszyły rok później. - Oddanie nowego skrzydła Jagiellonki stanowi zwieńczenie jubileuszu 600-lecia Uniwersytetu. źródło: NKJP: Jolanta Grzelak-Hodor: Jagiellonka XXI wieku, Gazeta Krakowska, 2001-07-14
	Być może prace magisterskie staną się jedną z kilku możliwych form zwieńczenia studiów, obok egzaminu zewnętrznego lub raportu z prowadzonych przez studenta badań naukowych [...]. źródło: NKJP: Grzegorz Nycz: Akademickie trzęsienie ziemi, Dziennik Polski, 2006-03-30
	Uchwalenie przedkładanej ustawy stanowić będzie zwieńczenie procesu kształtowania się prawodawstwa dotyczącego ochrony praw mniejszości w polskim porządku prawnym. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 18.03.1999
	Miałem jedenaście lat, byłem w wieku, gdy wszystko się już odczuwa do pełna, złożoność dramatów, tak jak i prostotę wszelkich ich rozwiązań i zwieńczeń, i dobrych, i złych - ale niczego jeszcze się nie przenika. źródło: NKJP: Jacek Dobrowolski: 120 godzin, czyli Upadek pewnego dżentelmena, 2006

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

+

zwieńczenie

+

CZEGO