-
2.
pot. żart. osoba nosząca sandały -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Ubranie
czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań -
Basia i Żaneta należą do sandałowców. Adepci szkoły przeciwnej przekonują, że przez dziury w sandałach wpada piach, sandałowcy odpierają, że przy grubych skarpetach nie wpada, a dzięki temu, że jest przewiew, noga się nie odparza.
źródło: NKJP: Tomasz Matkowski: Pielgrzymka w najwyższym porządku, Polityka, 2003-08-02
Swoją drogą - polskie góry są praktycznie puste: tłok jest w Tatrach, Karkonoszach i Pieninach, gdzie robią go sandałowcy i pańcie w czółenkach, no i jeszcze trochę w części Bieszczad i na Babiej. W reszcie gór zarastają szlaki.
źródło: Internet: wiadomosci.onet.pl/forum
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. sandałowiec
sandałowcy
ndepr sandałowce
depr D. sandałowca
sandałowców
C. sandałowcowi
sandałowcom
B. sandałowca
sandałowców
N. sandałowcem
sandałowcami
Ms. sandałowcu
sandałowcach
W. sandałowcu
sandałowcze
sandałowcy
ndepr sandałowce
depr -
Wyraz pochodny od: sandał (XV w.) - nazwa botaniczna 'Santalum album L., drzewo lub krzew z rodziny sandałowatych (Santalaceae)', który z ar. ṣandal przedostał się do polszczyzny przez pośrednictwo łac. średn. sandalus 'drzewo sandałowe'.