klinga
-
wojsk. ostra, metalowa część szpady, miecza, sztyletu lub innej broni siecznej, od rękojeści w dół, przeznaczona do cięcia lub kłucia
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń -
synonimy: głownia
-
- stalowa klinga
- klinga miecza, noża, sztyletu
- błysk, cios klingi
-
Zamachnął się szablą, ale Leon przysiadł. Klinga śmignęła mu nad głową, dał więc nura w krzaki, uciekł na drugi brzeg rzeczki, tam przeleżał, aż się porucznik wykrzyczał i poczłapał dalej.
źródło: NKJP: Igor Newerly: Pamiątka z Celulozy, 1952
Pewna rosyjska dziennikarka zwróciła mi kiedyś uwagę na pewien istotny szczegół historyczny. Co było napisane na klindze szabli polskiego szlachcica? Bóg, Honor i Ojczyzna. A szlachcic rosyjski miał napisane Boh, Car, Rodina. To jest ogromna różnica mentalna.
źródło: NKJP: Zdzisław Pietrasik: Rosyjski łącznik, Polityka, 2007-07-14
Mój kordzik - moja duma i największy skarb. Nikt z chłopaków w Rynku nie ma takiego kordzika. Pochwa cała rzeźbiona i napis na niej w obcym języku. Uchwyt spowija srebrny drucik, klinga jest cienka i ostra.
źródło: NKJP: Tomek Tryzna: Idź kochaj i niech ci nie pomoże żadna na ziemi rzecz, 2010
Zapewne legnicki despota nie zdołałby jednak zatrzymać dorastającego potomka, chyba że przemocą, było bowiem powszechnie wiadome, że największą pasją młodzieńca są rycerskie zmagania, kruszenie kopii w szrankach, gonitwy do pierścienia i krzyżowanie kling w bezpośredniej walce.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. klinga
klingi
D. klingi
kling
C. klindze
klingom
B. klingę
klingi
N. klingą
klingami
Ms. klindze
klingach
W. klingo
klingi
-
niem. Klinge