aktorka charakterystyczna

Te kompleksy usunęła w cień szkoła aktorska, wtedy okazało się, że oprócz amantek są też inne typy aktorskie. Pogodziłam się, że będę aktorką charakterystyczną i postanowiłam nic nie zmieniać w wyglądzie.

źródło: NKJP: Pani Haniu, pani jest piękna, Wieści Podwarszawskie, 2005-04-03

Miałam wrażenie, że tutaj nie ma dla mnie miejsca. Tym bardziej że pojawiły się delikatne sugestie od ludzi robiących castingi, że na aktorki charakterystyczne nie będzie popytu. Wzięłam to sobie do serca.

źródło: NKJP: emka: Ania Antonowicz: o Oskarze sobie marzę, Dlaczego?, 2009-08-24

– Już w szkole Zelwer uświadomił mi, że będę aktorką charakterystyczną. Z trudem wybijał mi z głowy myśl o operacji plastycznej nosa. „Na to, żeby była pani aktorką, pani Bielicko, musi pani jeszcze popracować, ale ten nos już dziś wart jest miliony” – wspominała słowa profesora w jednym z wywiadów.

źródło: NKJP: (wjur): Dama w kapeluszu, Gazeta Krakowska, 2006-03-11

Przypomina mi to sytuację, jaka istniała przez szereg lat w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, gdzie wpływowe członkinie komisji egzaminacyjnej, rekrutującej nowe studentki, konsekwentnie wybierały same brzydkie kandydatki, tłumacząc, że polskiemu teatrowi przede wszystkim potrzebne są aktorki charakterystyczne, a nie byle jakie amantki.

źródło: NKJP: Tomasz Raczek: Pies na telewizję, 1999

Krzysztof Zanussi powiedział, że Pani kariera aktorska potoczyła się odwrotnie niż to zwykle bywa: zaczynała Pani jako aktorka charakterystyczna, żeby później dojść do ról amantek.
- Po szkole byłam pulchną blondyneczką i grywałam tak zwane pierwsze naiwne, ale potem straciłam naiwność - razem z kilkoma kilogramami - i zobaczono we mnie kobietę.

źródło: NKJP: Nie marzę o filmie, Dziennik Polski, 2001-01-06