zadośćuczynić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. spowodować, że jakaś strata lub przykrość stała się dla kogoś mniej dotkliwa

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

wynagrodzić

	[...] często nachodziła ją myśl, by choć materialnie zadośćuczynić, zwrócić pieniądze, przecież Sandra wszystkie swoje oszczędności wydała na leczenie Tomka, i teraz finansowo musi być jej ciężko. źródło: NKJP: Witold Horwath title Ultra Montana, 2005
	Chcąc zadośćuczynić szkody, sypał potem całymi garściami denary. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003
	Chrystus zadośćuczynił Ojcu swojemu za grzechy wszystkich ludzi, począwszy od Adama i Ewy, aż po tych, którzy będą ostatnimi żyjącymi na ziemi. źródło: NKJP: Kinga Helena Szczurek: Katolicka nauka o czyśćcu i formy niesienia pomocy zmarłym, 2008
	W dobie wypracowanych już europejskich standardów ochrony mniejszości narodowych Polska ma moralny i pełnoprawny tytuł do ostatecznego zadośćuczynienia krzywdzie i represjom, którym zostali poddani nasi rodacy na Wschodzie. źródło: NKJP: Sprawozdanie z 93. posiedzenia Senatu RP w dniu 4 marca 1997 r.

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zadośćuczyniłem +(e)m zadośćuczynił	zadośćuczyniłam +(e)m zadośćuczyniła	zadośćuczyniłom +(e)m zadośćuczyniło	zadośćuczyniliśmy +(e)śmy zadośćuczynili	zadośćuczyniłyśmy +(e)śmy zadośćuczyniły
2 os.	zadośćuczyniłeś +(e)ś zadośćuczynił	zadośćuczyniłaś +(e)ś zadośćuczyniła	zadośćuczyniłoś +(e)ś zadośćuczyniło	zadośćuczyniliście +(e)ście zadośćuczynili	zadośćuczyniłyście +(e)ście zadośćuczyniły
3 os.	zadośćuczynił	zadośćuczyniła	zadośćuczyniło	zadośćuczynili	zadośćuczyniły

bezosobnik: zadośćuczyniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zadośćuczyńmy
2 os.	zadośćuczyń	zadośćuczyńcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zadośćuczyniłbym bym zadośćuczynił	zadośćuczyniłabym bym zadośćuczyniła	zadośćuczyniłobym bym zadośćuczyniło	zadośćuczynilibyśmy byśmy zadośćuczynili	zadośćuczyniłybyśmy byśmy zadośćuczyniły
2 os.	zadośćuczyniłbyś byś zadośćuczynił	zadośćuczyniłabyś byś zadośćuczyniła	zadośćuczyniłobyś byś zadośćuczyniło	zadośćuczynilibyście byście zadośćuczynili	zadośćuczyniłybyście byście zadośćuczyniły
3 os.	zadośćuczyniłby by zadośćuczynił	zadośćuczyniłaby by zadośćuczyniła	zadośćuczyniłoby by zadośćuczyniło	zadośćuczyniliby by zadośćuczynili	zadośćuczyniłyby by zadośćuczyniły

bezosobnik: zadośćuczyniono by

bezokolicznik: zadośćuczynić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zadośćuczyniwszy

gerundium: zadośćuczynienie

rodzaj gramatyczny: dk

Od: zwrotu uczynić zadość / zadość uczynić; zob. dosyć, czynić;