-
1.
wypowiedź mająca zwrócić komuś uwagę, że postąpił lub zrobił coś niewłaściwie, bądź wskazać, jak powinien postąpić -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich -
- boże, ojcowskie pouczenie; moralne pouczenia
- nie potrzebować; słuchać, wysłuchać; udzielać pouczeń
-
Spowiadała się z tego przez jakiś czas, ale potem znudziły ją pouczenia księdza, że nie powinna okłamywać męża [...].
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Fausta, 2010
Całą drogę robiła, co kazał. Słuchała pouczeń z pilnością zakładnika bojącego się egzekucji za najdrobniejsze nieposłuszeństwo.
źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Sceny z życia pozamałżeńskiego, 2003
Usłyszałam [...] pouczenie od jednej z tych pań: „Trzeba się było trzymać poręczy”.
źródło: NKJP: Sanisława Misiulis: A to Polska właśnie, 1999
[...] nie szczędził ojcowskich pouczeń swoim dorosłym synom [...].
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
Wolontariuszki otrzymały pouczenie, że ich zaufanie może być wykorzystywane przez podopiecznych [...].
źródło: NKJP: Anna Bedlechowicz: Za jeden uśmiech…, Dziennik Łódzki, 2006-03-24
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pouczenie
pouczenia
D. pouczenia
pouczeń
C. pouczeniu
pouczeniom
B. pouczenie
pouczenia
N. pouczeniem
pouczeniami
Ms. pouczeniu
pouczeniach
W. pouczenie
pouczenia
-
+ pouczenie + (że ZDANIE) -
Zob. uczyć