-
2.
przest. duży, nieforemny pakunek z rzeczy zawiniętych w jakiś materiał -
- rzadziej daw. tłomok
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Czas wolny
urlop i wypoczynek -
- kufry i tłumoki, walizki i tłumoki
-
Ledwo wstano od stołu, zajechała przed ganek kareta, z której wysiadła pani Surmowa, potem hrabina, wreszcie Alfred, taszczący walizkę i tłumok zrobiony z kraciastej, chłopskiej chusty.
źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
Nim rozbrzmiał gong, zdążyła jeszcze popakować swoje rzeczy do tłumoka, niemiłosiernie przy tym gniotąc delikatne jedwabie i koronki.
źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
Wśród pasażerów ujrzałem hrabiego Józefa Zabiełłę z Białego w powiecie lepelskim, który z rodziną siedział na stosie kufrów i tłumoków.
źródło: NKJP: Mieczysław Jałowiecki: Na skraju imperium, 2000
Brzegami drogi przeciskali się rowerzyści i ludzie idący na piechotę. Wszyscy obładowani tłumokami i walizkami.
źródło: NKJP: Andrzej Bobkowski: Szkice piórkiem, 1957
- Niedoczekanie ich, bez bagażu się nie ruszam, niech mnie zakatrupią tutaj na miejscu albo pozwolą wrócić na chwileczkę po tłomok .
źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. tłumok
tłumoki
D. tłumoka
tłumoków
C. tłumokowi
tłumokom
B. tłumok
tłumoki
N. tłumokiem
tłumokami
Ms. tłumoku
tłumokach
W. tłumoku
tłumoki
-
Rzeczownik od czasownika tłumić ‘ściskać, zgniatać’ (zob.), z przyrostkiem -ok, prawdopodobnie z pierwotnym znaczeniem ‘to, co jest ściśnięte; to, co jest czymś napchane’