-
2.
pot. nieporęczny, ciężki bagaż -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Czas wolny
urlop i wypoczynek -
Szczęściem maszynista był w dobrym nastroju i stanął w Strzebielinie aż na dwie minuty. Zdążyliśmy wyrzucić nasze toboły i wyskoczyć na ciemny i pusty peron.
źródło: NKJP: Ryszard Sługocki: Na przekór i na bakier, 2008
Na szczęście pociąg zatrzymał się na kolejnej stacji i do przedziału wtoczył się, co prawda, tylko jeden pasażer, za to objuczony tobołami za kilku. Wrzucił najpierw te toboły wprost na ludzi i dopiero za tymi tobołami wsiadł.
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Traktat o łuskaniu fasoli, 2007
[...] wtedy to było pierwsze wysiedlenie wszystkich Polaków z majątku Mały Kack. Widzieliśmy jak wszystkich ludzi gnali do tych wagonów bydlęcych, z tobołami i wysyłali do Generalnej Guberni.
źródło: NKJP: Sławomir Kitowski: Burmistrz z Oksywskiej Kępy, Dziennik Bałtycki, 2006-02-10
Na peron dwudziesty szósty suną toboły, pasażerowie tylko na dodatek, na przyczepkę. Pakunek za pakunkiem, paka za paką, wór za worem. Torby. Torbiska. Megatorby.
źródło: NKJP: Henryk Sekulski: Przebitka, 2001
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. tobół
toboły
D. tobołu
tobołów
C. tobołowi
tobołom
B. tobół
toboły
N. tobołem
tobołami
Ms. tobole
tobołach
W. tobole
toboły
-
psł. *tobola (ż) 'torba, worek, sakwa'