potracić - Wielki słownik języka polskiego PAN

8.

pogorszyć kolejno swoją sytuację pod jakimś względem, w związku z tym, o czym informuje następujący rzeczownik

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Finanse

czynności, przedmioty związane z pieniędzmi

Klikają „kup teraz” i mają nawet opłaconych prawników, którzy nękają tych nieszczęsnych sprzedawców. Najwięcej ludzie potracili na sprzedaży gruntów.

źródło: Internet: ogloszenia.re-volta.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	potraciłem +(e)m potracił	potraciłam +(e)m potraciła	potraciłom +(e)m potraciło	potraciliśmy +(e)śmy potracili	potraciłyśmy +(e)śmy potraciły
2 os.	potraciłeś +(e)ś potracił	potraciłaś +(e)ś potraciła	potraciłoś +(e)ś potraciło	potraciliście +(e)ście potracili	potraciłyście +(e)ście potraciły
3 os.	potracił	potraciła	potraciło	potracili	potraciły

bezosobnik: potracono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		potraćmy
2 os.	potrać	potraćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	potraciłbym bym potracił	potraciłabym bym potraciła	potraciłobym bym potraciło	potracilibyśmy byśmy potracili	potraciłybyśmy byśmy potraciły
2 os.	potraciłbyś byś potracił	potraciłabyś byś potraciła	potraciłobyś byś potraciło	potracilibyście byście potracili	potraciłybyście byście potraciły
3 os.	potraciłby by potracił	potraciłaby by potraciła	potraciłoby by potraciło	potraciliby by potracili	potraciłyby by potraciły

bezosobnik: potracono by

bezokolicznik: potracić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: potraciwszy

gerundium: potracenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: potracony

+

potracić

+

na CZYM