-
1.
majątek, który kobieta, wychodząc za mąż, wnosi do wspólnego gospodarstwa rodzinnego -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Finanse
własność
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Rodzina
relacje rodzinne -
synonimy: posag
-
- bogate; ślubne wiano
- wiano dla córki
- skrzynia na wiano
- coś stanowi wiano
- być wianem
- dać, przekazać; dostać, otrzymać; wnieść coś w wianie
- dać, przekazać; dostać, otrzymać; wnieść jako wiano
-
W 1388 Władysław Opolczyk wydał za księcia kożuchowskiego Henryka VIII swoją córkę Katarzynę. Jako wiano młoda para otrzymała w zarząd miasta Prudnik i Głogówek w księstwie opolskim.
źródło: NKJP: Internet
Tereny te w połowie XIX stulecia były wianem niejakiej Marii Sokolnickiej, córki ziemianina z Raciąża.
źródło: NKJP: S. Żagiel: Ostatni z „Pięciu Rzek”, Tygodnik Ciechanowski, 2007-11-22
Ostatnia właścicielka Sierakowa z rodu Opalińskich, Maria Leszczyńska [...] wniosła Sieraków w wianie królowi francuskiemu, Ludwikowi XV.
źródło: NKJP: Internet
Dziewczyny z bogatszych domów dostawały w wianie dwie pierzyny, dwa duże i dwa małe zagłówki (poduszki).
źródło: NKJP: Anna Dziedzic: Sztuka skubania, Dziennik Zachodni, 2001-04-14
Na ścianach izby na parterze wiszą XIX-wieczne, odpustowe oleodruki z wizerunkami świętych, pod nimi stoją ozdobne skrzynie służące do przechowywania odświętnych ubrań i wian dla córek w czasach, gdy włościanie nie mieli szaf [...].
źródło: NKJP: Ireneusz Pawlik: Zachować Laskową, Gazeta Krakowska, 2004-06-25
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wiano
wiana
D. wiana
wian
C. wianu
wianom
B. wiano
wiana
N. wianem
wianami
Ms. wianie
wianach
W. wiano
wiana
-
psł. *věno 'wykup, dar dawany przez pana młodego rodzicom żony, wykup za żonę'
Od: pie. pierwiastka *u̯ed- ‘wieść, prowadzić' (psł. *vesti, *vedǫ ‘wieść, prowadzić’, ‘pojmować za żonę’), z przyrostkiem *-no; uproszczenie grupy spółgłoskowej -dn- >-n-.