-
2.
w dawnym prawie kwota pieniędzy zapisywana żonie przez męża, mająca stanowić dla niej zabezpieczenie na wypadek jego śmierci -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Finanse
własność
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Rodzina
relacje rodzinne -
- posag i wiano
-
[...] gdy mężczyzna chce zostać mężem, to musi zapłacić kobiecie wiano, do którego potem ta kobieta, jako małżonka, ma wyłączne prawo i mężowi wara od tego.
źródło: NKJP: Internet
[...] z zaręczynami łączyło się zawarcie wpisywanej do ksiąg sądowych umowy (intercyza), która określała szczegółowo wyprawę panny młodej w naturze oraz wysokość posagu i wiana w gotówce zabezpieczonej w prawie ziemskim na dobrach męża.
źródło: NKJP: Urszula Augustyniak: Historia Polski 1572-1795, 2008
W 1672 r. na wszystkich wymienionych wyżej wsiach uczynił zapis 12 tys. florenów posagu i wiana żonie Elżbiecie Krupczance Przecławskiej.
źródło: NKJP: Tomasz A. Nowak: Odzyskane zabytki, Gazeta Radomszczańska, 2009-07-01
Dnia 22 III 1429 r. starosta inowrocławski Mikołaj Tumigrała wyznaczył żonie 500 grzywien z tytułu wiana.
źródło: NKJP: Alicja Szymczakowa: Szlachta sieradzka w XV w. : magnifici et generosi, 1999
[...] zamek stał się wdowim wianem żon książąt zachodniopomorskich [...].
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wiano
wiana
D. wiana
wian
C. wianu
wianom
B. wiano
wiana
N. wianem
wianami
Ms. wianie
wianach
W. wiano
wiana
-
psł. *věno 'wykup, dar dawany przez pana młodego rodzicom żony, wykup za żonę'
Od: pie. pierwiastka *u̯ed- ‘wieść, prowadzić' (psł. *vesti, *vedǫ ‘wieść, prowadzić’, ‘pojmować za żonę’), z przyrostkiem *-no; uproszczenie grupy spółgłoskowej -dn- >-n-.