-
3.
książk. czyjś wkład materialny lub intelektualny w coś -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
wytwory działań intelektualnych człowieka
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Finanse
własność -
hiperonimy: wkład
-
Chcemy, aby miasto w równym stopniu pomogło Wiśle i Cracovii w przebudowie ich stadionów [...]. Nie ma mowy o uprzywilejowaniu któregoś z klubów. To ma być wiano miasta na 100-lecie obu klubów.
źródło: NKJP: Podkowa przy Kałuży, Dziennik Polski, 2003-10-10
Euroregion „Tatry” przynosi i proponuje rozszerzonej Unii Europejskiej jako swoje wiano osiągnięcia i doświadczenia 10-letniej współpracy mieszkańców dwóch narodów połączonych historycznymi, duchowymi, kulturalnymi i społecznymi więzami.
źródło: NKJP: (ASz): Transgraniczne wiano, Gazeta Krakowska, 2004-03-31
Inaczej rzecz się ma ze współczesną Polską. Ta rodziła się w procesie ewolucyjnych przemian całego bloku komunistycznego, które objęły także PRL. Dlatego też jego dziedzictwo stało się jej wianem dla wolnej Polski w stopniu większym niż tradycja antykomunistycznego oporu, niepodległościowej emigracji czy wreszcie dorobek opozycjonistów lat 70. i 80.
źródło: NKJP: Przeszło, nie minęło, Dziennik Polski, 2008-02-19
W przedlokacyjnym Krakowie na Wawelu rezydowali liczni władcy [...]. Kraków zyskał też rangę biskupstwa, a później arcybiskupstwa. Z takim wianem architektonicznym i kulturowym miasto stanęło przed szansą rozwoju, jaką dawała lokacja.
źródło: NKJP: Małgorzata Iskra: Nie od razu Kraków lokowano, Gazeta Krakowska, 2007-06-01
Nowemu województwu potrzebne będą silne rządy, by wybiło się na samodzielność. Rządy z silnym zapleczem przewagi w sejmiku. - Rzeczywiście, źle by się stało, gdyby doszło do pełnej równowagi między lewicą i prawicą. Olsztyńskie wnosi we wianie przewagę lewicy.
źródło: NKJP: Beata Puka, Jan Kreft: Szłam na rzeź, Dziennik Bałtycki, 1998-10-02
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wiano
wiana
D. wiana
wian
C. wianu
wianom
B. wiano
wiana
N. wianem
wianami
Ms. wianie
wianach
W. wiano
wiana
-
psł. *věno 'wykup, dar dawany przez pana młodego rodzicom żony, wykup za żonę'
Od: pie. pierwiastka *u̯ed- ‘wieść, prowadzić' (psł. *vesti, *vedǫ ‘wieść, prowadzić’, ‘pojmować za żonę’), z przyrostkiem *-no; uproszczenie grupy spółgłoskowej -dn- >-n-.