cyzelator

Rozmach malarski [...] nigdy nie leżał w charakterze polskich artystów, a już zwłaszcza Brzozowskiego. Był on raczej cyzelatorem, mistrzem precyzji, subtelnego rysunku.

źródło: NKJP: Dorota Jarecka: Muzeum Narodowe w Warszawie: malarstwo i rysunek Tadeusza Brzozowskiego, Gazeta Wyborcza, 1997-04-14

[...] coraz więcej czytelników odkrywa, że na przykład niedolę naszych czasów najmocniej wyraził w niektórych swoich wierszach nie kto inny, lecz właśnie cyzelator formy poetyckiej, szlifierz słowa, siedzący w wieży z kości słoniowej w swoim mieszkanku nowojorskim, Jan Lechoń.

źródło: NKJP: Zygmunt Kubiak: Przestrzeń dzieł wiecznych: eseje o tradycji kultury śródziemnomorskiej, 1993

Wyjątkiem jest tu znany tekst Miłosza o rozpaczy Berenta, ale nawet Miłosz nie zmienił klimatu obojętności, w jakim egzystuje niby uznawany i wysoko ceniony dorobek Berenta. Jest to więc pozycja dziwaczna, pozycja klasyka nieczytanego, który jeśli w ogóle ma jakąś opinię, to opinię cyzelatora słowa, co jest dla wielkiego pisarza naprawdę degradujące.

źródło: NKJP: Dyskusja II: Berent, Almanach Humanistyczny „Bez wiedzy i zgody...”, nr 5, 1986

Po „Rozmowach przy wycinaniu lasu” Tyma był „demonicznym drwalem z duszą intelektualisty i twarzą Bustera Keatona”. Wspaniałym cyzelatorem „grającym sytuacje komediowe niekomediowo”.

źródło: NKJP: Maria de Hernandez-Paluch: Aktor przez duże A, Gazeta Krakowska, 2002-01-05