wkurwiać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

wulg. bardzo się czymś denerwować

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

	Wkurwiał się tym młynem. Wtedy siadał do pianina. Grał przez kwadrans, przechodziło mu. źródło: NKJP: Wojciech Tochman: Pierwsze czereśnie, Gazeta Wyborcza, 1997-03-15
	W sumie to wkurwiam się nawet na moją dziewczynę, że czyta e-booki. źródło: Internet: przemeksic.blogspot.com
	Widzę kątem oka, że nawet Grześ wkurwia się z lekka na jego wywody, a raczej na sposób w jaki podaje swoje mądrości, ten ton namaszczony i ospały. źródło: NKJP: Wojcech Chmielewski: Brzytwa, 2008
	Generał od jej urodzenia wkurwiał się, że nie ma syna, który mógłby chodzić z nim na ryby. źródło: NKJP: Max Cegielski: Apokalipso, 2004-04
	Ci, co mnie znają, to wiedzą, jak się wkurwiam, kiedy ktoś mnie ciągle o coś pyta. źródło: Internet: Krzysztof Kozioł: Uwodzenie w dzień (books.google.pl)
	Co oni robią? – wkurwiam się. źródło: NKJP: Andrzej Horubała: Farciarz, 2003

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wkurwiałem się +(e)m się wkurwiał	wkurwiałam się +(e)m się wkurwiała	wkurwiałom się +(e)m się wkurwiało	wkurwialiśmy się +(e)śmy się wkurwiali	wkurwiałyśmy się +(e)śmy się wkurwiały
2 os.	wkurwiałeś się +(e)ś się wkurwiał	wkurwiałaś się +(e)ś się wkurwiała	wkurwiałoś się +(e)ś się wkurwiało	wkurwialiście się +(e)ście się wkurwiali	wkurwiałyście się +(e)ście się wkurwiały
3 os.	wkurwiał się	wkurwiała się	wkurwiało się	wkurwiali się	wkurwiały się

bezosobnik: wkurwiano się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się wkurwiał będę się wkurwiać	będę się wkurwiała będę się wkurwiać	będę się wkurwiało będę się wkurwiać	będziemy się wkurwiali będziemy się wkurwiać	będziemy się wkurwiały będziemy się wkurwiać
2 os.	będziesz się wkurwiał będziesz się wkurwiać	będziesz się wkurwiała będziesz się wkurwiać	będziesz się wkurwiało będziesz się wkurwiać	będziecie się wkurwiali będziecie się wkurwiać	będziecie się wkurwiały będziecie się wkurwiać
3 os.	będzie się wkurwiał będzie się wkurwiać	będzie się wkurwiała będzie się wkurwiać	będzie się wkurwiało będzie się wkurwiać	będą się wkurwiali będą się wkurwiać	będą się wkurwiały będą się wkurwiać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wkurwiajmy się
2 os.	wkurwiaj się	wkurwiajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wkurwiałbym się bym się wkurwiał	wkurwiałabym się bym się wkurwiała	wkurwiałobym się bym się wkurwiało	wkurwialibyśmy się byśmy się wkurwiali	wkurwiałybyśmy się byśmy się wkurwiały
2 os.	wkurwiałbyś się byś się wkurwiał	wkurwiałabyś się byś się wkurwiała	wkurwiałobyś się byś się wkurwiało	wkurwialibyście się byście się wkurwiali	wkurwiałybyście się byście się wkurwiały
3 os.	wkurwiałby się by się wkurwiał	wkurwiałaby się by się wkurwiała	wkurwiałoby się by się wkurwiało	wkurwialiby się by się wkurwiali	wkurwiałyby się by się wkurwiały

bezosobnik: wkurwiano by się

bezokolicznik: wkurwiać się

imiesłów przysłówkowy współczesny: wkurwiając się

gerundium: wkurwianie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: wkurwiający się

Por. wkurwić ; zob. kurwa