-
1.
pot. pęk utworzony z kurzu, resztek sierści lub jakiegoś innego miękkiego i puszystego materiału
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
stan skupienia, trwałość materii -
Trzy kamienne wydeptane stopnie, ni to ganeczek, ni to szeroki próg. Krzesło ustawione jak na tarasie. Kiedyś złocone, z wyściełanym siedzeniem, z którego teraz wyłaziły kłaki włosia.
źródło: NKJP: Marek Nowakowski: Gdzie jest droga na walne?, 2007
Obok, na gwoździu, wisiały pakuły, jakieś kłaki, wiecheć suchego siana, rzadziej papier.
źródło: NKJP: Sekretne miejsca, Dziennik Polski, 2003-07-05
Tutaj pod dachem szopy spiętrzone motki kłaków konopianych.
źródło: NKJP: Zygmunt Haupt: Baskijski diabel: opowiadania i reportaże, 2007
Wszędzie wrzask koci, koci smród i kłaki kociej sierści.
źródło: NKJP: Halina Auderska: Babie lato, 1974
Z otworu wentylatora fruną czarne kłaki, sadza i kurz, płaty tynku spadają z sufitu na koc porucznika Grala.
źródło: NKJP: Witold Zalewski: Pożegnanie twierdzy, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kłak
kłaki
D. kłaka
kłaków
C. kłakowi
kłakom
B. kłak
kłaki
N. kłakiem
kłakami
Ms. kłaku
kłakach
W. kłaku
kłaki
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ kłak + (CZEGO)+ kłak + (JAKI) -
psł. *klakъ, *klъkъ 'pakuły, wyczeski lnu i konopi; strzęp (np. wełny, włosów)'