-
1.
cichy dźwięk mówienia lub śpiewania, uzyskiwany poprzez łączenie mowy lub śpiewu z wciąganiem lub wydmuchiwaniem powietrza -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
Czasami więcej można wyrazić poprzez taki przydech w głosie i cichą artykulację pewnych słów niż przez wykrzyczenie ich i pokazanie, że posiadam taką „górę” i wyciągam do takiego czy innego dźwięku.
źródło: Internet: wisla.naszemiasto.pl
Ciągle mu coś proponowałam, bo przecież wiem, że głosem można zrobić cuda, różne czary-mary. Raz zaśpiewać na przydechu, [...] raz mocniej, z chrypą.
źródło: NKJP: Magdalena Rigamonti: Poskromienie Maryli, Dziennik Zachodni, 2008-05-13
Poszkodowany ostrożnie badał wywichnięty nadgarstek [...]. Drugi odzywał się do niego burkliwie, w gardłowym języku pełnym przydechów.
źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Piołun i miód Kroniki Drugiego Kręgu Księga III, 2003
Kiedy słyszę w radiu słodki głos: „Jeszcze, jeszcze, głębiej... No, nie chce wejść...”, i po tych aktorskich przydechach dowiaduję się z reklamy, że możemy mieć cudowną, odtruwającą herbatę odchudzającą, po której wbijemy się w najciaśniejsze dżinsy, czuję, że ktoś zabrał mi kawałek intymności.
źródło: NKJP: Czesław Bielecki: Scenarzysta, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. przydech
przydechy
D. przydechu
przydechów
C. przydechowi
przydechom
B. przydech
przydechy
N. przydechem
przydechami
Ms. przydechu
przydechach
W. przydechu
przydechy
-
Rzeczownik odczasownikowy od dawnego przedrostkowego przydychać ; w znaczeniu gramatycznym sztuczny przekład łac. a(d)spirātiō; zob. dychać , dech