-
4.
etn. demon opiekujący się dobytkiem i ogniskiem domowym, występujący w wierzeniach słowiańskich -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
hiperonimy: demon
-
Po wojnie gospodarstwo miało kilku właścicieli, ale żadnemu się nie wiodło. Może gdzieś obok gnieździł się kłobuk nasłany przez zazdrosnego sąsiada?
źródło: NKJP: Kozi Raj, Dziennik Polski, 2002-03-09
Kłobuka można było sprowadzić do domu, kusząc go jedzeniem lub przygarniając kurczaka. Można także było go sobie „wyhodować”, zakopując pod progiem domu poroniony płód, który po siedmiu dniach (według innych podań miesiącach lub latach) zamieniał się w kłobuka. Kłobuk dbał o pomnożenie majątku swojego gospodarza. Czynił to jednak okradając sąsiadów.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kłobuk
kłobuki
D. kłobuka
kłobuków
C. kłobukowi
kłobukom
B. kłobuk
kłobuki
N. kłobukiem
kłobukami
Ms. kłobuku
kłobukach
W. kłobuku
kłobuki
-
Etymologia niepewna. Stara, może już psł. pożyczka orientalna. Dokładne źródło nieznane. Prawdopodobnie jakieś *kalbuk, stary i dialektalny wariant tur.-tat. kalpak 'różnego rodzaju nakrycie
głowy' (Sław.). W znaczeniu 'demon' także niejasne.