skroplić - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skropliłem +(e)m skroplił	skropliłam +(e)m skropliła	skropliłom +(e)m skropliło	skropliliśmy +(e)śmy skroplili	skropliłyśmy +(e)śmy skropliły
2 os.	skropliłeś +(e)ś skroplił	skropliłaś +(e)ś skropliła	skropliłoś +(e)ś skropliło	skropliliście +(e)ście skroplili	skropliłyście +(e)ście skropliły
3 os.	skroplił	skropliła	skropliło	skroplili	skropliły

bezosobnik: skroplono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		skroplijmy skroplmy
2 os.	skropl skroplij	skroplcie skroplijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skropliłbym bym skroplił	skropliłabym bym skropliła	skropliłobym bym skropliło	skroplilibyśmy byśmy skroplili	skropliłybyśmy byśmy skropliły
2 os.	skropliłbyś byś skroplił	skropliłabyś byś skropliła	skropliłobyś byś skropliło	skroplilibyście byście skroplili	skropliłybyście byście skropliły
3 os.	skropliłby by skroplił	skropliłaby by skropliła	skropliłoby by skropliło	skropliliby by skroplili	skropliłyby by skropliły

bezosobnik: skroplono by

bezokolicznik: skroplić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: skropliwszy

gerundium: skroplenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: skroplony

odpowiednik aspektowy: skraplać

+

skroplić

+

CO + (CZYM)

Zob. kropla