-
3.
filoz. kierunek w filozofii, wywodzący się ze starożytnej Grecji, zgodnie z którym poznanie jest możliwe tylko dzięki zmysłom i doświadczeniu -
Ms. lp wymawiany: [minimaliźmie] lub [minimalizmie].
-
[minimalism] lub [ minimalizm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
- minimalizm poznawczy
- rzecznik, zwolennik minimalizmu
-
Ograniczoność całego poznania wyraźnie postawił Ksenofanes (można wiedzieć jedynie w pewnym stopniu) oraz sofiści (minimalizm poznawczy).
źródło: NKJP: Internet
W swoim skrajnym spirytualizmie odchylał się daleko nie tylko od scjentycznego minimalizmu filozofii pozytywistycznej, ale i od koncepcji dominujących ówcześnie w polskiej filozofii uniwersyteckiej, zarówno w Krakowie, jak we Lwowie.
źródło: NKJP: Artur Hutnikiewicz: Młoda Polska, 1994
Dostrzegamy u Sokratesa ten sam kult rozumu, choć bez tych ograniczeń poznawczych, jakie nań nakładali sofiści. Wiara w dobroć natury ludzkiej była tu znacznie silniejsza niż u sofistów. Stąd jego znacznie bardziej wyrazisty optymizm i zdecydowane odrzucenie sofistycznego minimalizmu.
źródło: NKJP: Gedymin Spychalski: Myśl społeczno-ekonomiczna starożytności i średniowiecza, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. minimalizm
minimalizmy
D. minimalizmu
minimalizmów
C. minimalizmowi
minimalizmom
B. minimalizm
minimalizmy
N. minimalizmem
minimalizmami
Ms. minimalizmie
minimalizmach
W. minimalizmie
minimalizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. minimalism
fr. minimalisme
niem. Minimalismus
może z fr. minimal 'minimalny'