deprawować - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. wpływając na kogoś, powodować, że ktoś przestaje przestrzegać norm moralnych i społecznych

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

synonimy:

degenerować
demoralizować

	- Czy według księdza, telewizja bardziej wychowuje, czy raczej deprawuje młodzież? źródło: NKJP: Andrzej Gojke: Iluzyjny obraz rzeczywistości, Goniec Rumski, 1998-09-25
	Podobno władza deprawuje każdego. Ja wierzę, że mimo wszystko ludzi o mocnym kręgosłupie moralnym nikt i nic nie jest w stanie zdeprawować. źródło: NKJP: Adam Banaszak: Oświadczenia i informacje klubów radnych, Gazeta Miejska nr 12 (55), 2000
	- Olbrzymie pieniądze deprawują - dodaje Leszek Popowicz - bo przestaje się zwracać uwagę na koszty, nie szuka się nowych rozwiązań, bo jak nie ten klient, to przyjdzie inny. źródło: NKJP: Krystyna Lubelska: Ojciec, frugo!, Polityka nr 2314, 2001-09-08
	Dzieci nie są tu nic winne. Deprawują je dorośli, którzy robią z Pierwszej Komunii Świętej show, podczas którego najważniejsze są stroje, prezenty, uczty w zamawianych znacznie wcześniej lokalach. źródło: NKJP: Antoni Długosz: Służyć z radością, 2007

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	deprawowałem +(e)m deprawował	deprawowałam +(e)m deprawowała	deprawowałom +(e)m deprawowało	deprawowaliśmy +(e)śmy deprawowali	deprawowałyśmy +(e)śmy deprawowały
2 os.	deprawowałeś +(e)ś deprawował	deprawowałaś +(e)ś deprawowała	deprawowałoś +(e)ś deprawowało	deprawowaliście +(e)ście deprawowali	deprawowałyście +(e)ście deprawowały
3 os.	deprawował	deprawowała	deprawowało	deprawowali	deprawowały

bezosobnik: deprawowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę deprawował będę deprawować	będę deprawowała będę deprawować	będę deprawowało będę deprawować	będziemy deprawowali będziemy deprawować	będziemy deprawowały będziemy deprawować
2 os.	będziesz deprawował będziesz deprawować	będziesz deprawowała będziesz deprawować	będziesz deprawowało będziesz deprawować	będziecie deprawowali będziecie deprawować	będziecie deprawowały będziecie deprawować
3 os.	będzie deprawował będzie deprawować	będzie deprawowała będzie deprawować	będzie deprawowało będzie deprawować	będą deprawowali będą deprawować	będą deprawowały będą deprawować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		deprawujmy
2 os.	deprawuj	deprawujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	deprawowałbym bym deprawował	deprawowałabym bym deprawowała	deprawowałobym bym deprawowało	deprawowalibyśmy byśmy deprawowali	deprawowałybyśmy byśmy deprawowały
2 os.	deprawowałbyś byś deprawował	deprawowałabyś byś deprawowała	deprawowałobyś byś deprawowało	deprawowalibyście byście deprawowali	deprawowałybyście byście deprawowały
3 os.	deprawowałby by deprawował	deprawowałaby by deprawowała	deprawowałoby by deprawowało	deprawowaliby by deprawowali	deprawowałyby by deprawowały

bezosobnik: deprawowano by

bezokolicznik: deprawować

imiesłów przysłówkowy współczesny: deprawując

gerundium: deprawowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: deprawujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: deprawowany

odpowiednik aspektowy: zdeprawować

+

deprawować

+

KOGO

łac. dēprāvāre 'wykrzywiać; psuć, demoralizować'